Yeniçeriler Hakkında Bilgiler

[sandersbu]

Yeniçeriler Hakkında Bilgiler

1- Komutanları günümüzdeki “general” rütbesine benzebileceğimiz Yeniçeri Ağasıdır.
2- Devşirme sistemi ile Balkanlardan sadece köyde yaşayan, 8-18 yaş arasında her 40 evden bir çocuk seçilirdi. Seçilen çocuklara yol kıyafeti olan kızıl aba ve sivri külah giydirilirdi. Çocuklar, 150-200 kişilik, sürü adı verilen gruplar halinde yolculuk yaparlar ve başlarındaki görevliye de sürücü denirdi.
3- Devşirme çocuklara birer Türk-Müslüman ismi verilirdi. İsim belirlenirken çoğunlukla başına abd (Allah’ın kulu) kökünün getirildiği isimler tercih edilirdi.
4- Enderun’a alınacak çocukların seçiminde günümüzdeki IQ testlerine benzer bir sistem kullanıyordu ve karakter testi uygulanıyordu.
5- Türk ailelerinin yanında yetişen çocuklar hizmetleri ve eğitimleri bitince artık Acemi Ocağı’na alınırlardı. Acemi Ocağı’na yazılmaya Torba Yazısı, yazılanlara ise Torba Oğlanı denirdi.
6- Eğitimini tamamlayan Acemi Oğlanı, 21 yaşına gelince Yeniçeri ocağına alınırdı. Bu özel bir törenle olurdu ve adına Kapıya Çıkma veya Bedergâh denirdi.
7- Yeniçeri bölüklerine “orta” denirdi.
8- Yeniçeriler arasında günümüzde komutanı ayırt etmede olduğu gibi yıldız uygulaması yoktu. Dolayısıyla hangi Yeniçerinin komutan, hangi Yeniçerinin er düzeyinde olduğunu anlamak için başlığına yani börküne bakmanız yeterliydi. Komutanlar börklerini düz takarken, erler ise eğri takarlardı.
9- Padişahı koruyan özel Yeniçeri birliğine “Solaklar” denirdi.
10- Her Yeniçeri ortasının bir logosu vardı ve buna remiz denirdi.
11- Ulufeler, bir çeşit maaş cüzdanı olan esami pusulası ile ödenirdi.
12- Yeniçeriler 40-45 yaşlarında emekli olurlardı ve emekli olmalarına “Oturak” denirdi.
13- Savaşa girmeden önce “Gülbank” denilen bir dua ederlerdi.
14- Yeniçerilerin müthiş bir savaşma stilleri vardı. Nasıl mı? Tam dokuz sıra halinde padişahın önüne dizilerek, aşılmaz bir set oluştururlardı.
15- Yeniçerilerin tamamına taktik nedenlerle tüfek dağıtılmazdı. Tüfekli Yeniçeri sayısı genelde 4000 civarındaydı. Yeniçeriler, tüfekleriyle 16 gram ağırlığında, 13-14 milimetre çapında yeniçeri fındığı adı verilen mermiler atıyorlardı. Bu stille ateş etmeye fındık serpmek deniyordu.

"Eğlenceli Tarih-Ocağına Düştüm Yeniçeri" kitabından derlenmiştir